در بزم خلیفه
متوکل، خلیفهی سفّاک و جبار عباسی، از توجه معنوی مردم به امام هادی علیه السلام بیمناک بود و از این که مردم فرمان او را اطاعت میکردند، رنج میبرد. سخن چینان به او گفتند: ممکن است علی بن محمد قصد انقلاب داشته باشد و بعید نیست اسلحه یا نامههایی که بر این مطلب دلالت داشته باشد در خانهاش پیدا شود؛ از این رو متوکل یک شب بیخبر، بعد از آن که نیمی از شب گذشته بود و همهی چشمها به خواب رفته بودند و هر کسی در بستر خویش استراحت میکرد، عدهای از دژخیمان و اطرافیان خود را به خانهی امام فرستاد که خانهاش را بگردند و خود امام را نیز حاضر کنند. متوکل این تصمیم را در حالی گرفت که بزمی تشکیل داده بود و مشغول میگساری بود. مأموران سرزده وارد خانهی امام شدند و اول سراغ خودش رفتند. او را دیدند که در اتاقی روی سنگریزه نشسته و به راز و نیاز با پروردگار مشغول است. وارد سایر اتاقها شدند؛ اما از آنچه میخواستند چیزی نیافتند. ناچار به همین مقدار قناعت کردند که خود امام را به حضور متوکل ببرند.
- ۰ نظر
- ۰۱ ارديبهشت ۹۴ ، ۲۱:۲۵
- ۱۳۹۸ نمایش